formspring.me

Ask me anything http://formspring.me/RachelvanM

Een verloren seizoen?

Laatst had ik een afspraak in de stad. Ik was aan de vroege kant, dus besloot via de Vetkampstraat te fietsen om te kijken of er enig teken van leven was op het trainingsveld van de Go Ahead Eagles. Op het veld zelf was niemand te bekennen, in de straat grenzend aan het stadion wemelde het echter van de kinderen met voetballen en fietsen en hun getatoeëerde vaders die een sjekkie aan het rollen waren in de voortuin. Ik werd in mijn passeren begroet met een 'hey meis' en een bulderende rokers-lach. Ik lachte en groette terug. Een van de kinderen riep: 'Let op, ik ben Koen van der Biezen', waarna hij een schot loste op de stadionmuur. Ik grinnikte en dwaalde met mijn gedachte af naar vorig seizoen.

Na het bereiken van de halve finale van de KNVB-beker en het bijna-promoveren tegen Willem II kon Go Ahead Eagles spreken van een succesvol seizoen. En hoewel sleutelspelers vertrokken naar de Eredivisie of het buitenland, rees de hoop op een minstens zo succesvol nieuw seizoen. De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen werd echter met 2-1 verloren van Sparta. 'Geen schande', meende men, 'Sparta is titelfavoriet nummer 1'. Hierop volgde drie wedstrijden die vol overtuiging werden gewonnen. Er werd zelfs meegedaan om de periodetitel. Maar na een aantal verloren wedstrijden op rij en een erg moeizame overwinning op de amateurs van HSC '21 in de beker dienden de eerste kritische noten zich aan. Deze kritiek werd in de kiem gesmoord met een daverende 8-0 overwinning op Dordrecht, maar niet veel later werden de kritieken steeds duidelijker hoorbaar. Eind Oktober durfde zelfs iemand te beweren dat Ulderink beter ontslagen kon worden, en niet veel later werd zijn mening bijgestaan door een aantal andere, doorgewinterde Eagles-fans.

Desalniettemin verlengde Ulderink zijn contract. Maar na het verlies tegen MVV en Telstar en het recente gelijkspel tegen Almere City FC lijkt de roep om een nieuwe trainer steeds groter te worden. Bovendien klagen de supporters over het gebrek aan beleving van de Eagles-spelers. Sommigen menen dat enkele spelers het niet waard zijn het magische rood-gele tenue te dragen.

De vraag is hoe dit af zal lopen. Met de huidige twaalfde plaats lijkt het een verloren seizoen te worden, maar met nog veertien wedstrijden te spelen is natuurlijk nog alles mogelijk. En hoewel het als voetbalfan makkelijk is om overal negatief en emotioneel op te reageren, blijf ik vertrouwen houden in het volbrengen van een goed seizoen. Kampioen worden zit er niet meer in (en let us pray dat Zwolle dit ook niet wordt), maar veertien wedstrijden vol passie, strijd en beleving is wel het minste wat we mogen verwachten. Ik heb er vertrouwen in, who's with me?

New Year's look

Vond nog een fotootje van m'n nieuwjaarsoutfit en kon 'm jullie niet onthouden. What do you think?

Schoenenkast

Gisteren zijn mijn ouders de hele vrije zondag bezig geweest met het uitmesten van de studeerkamer/kledingkamer. Zelfs de torenhoge boekenkast vol DVD's en - wat anders - boeken moest eraan geloven. De kast bleef leeg achter, wat voor een perfecte opbergruimte voor mijn schoenen zorgde. Hoewel lang niet al mijn schoenen erin passen, is dit toch een relatief ideale oplossing dacht ik zo. En zeg nou zelf, staat dit niet ontzettend Paris Hilton-ish?

Eerste rijles

Aangezien ik sinds gisteren officieel volwassen ben, was het vandaag tijd voor m'n allereerste rijles. In een dikke BMW werd ik opgehaald, en na een fotosessie voor m'n moeder reden we naar een afgelegen stuk. Vanaf hier was het mijn beurt om de auto te besturen, en na een uurtje rondrijden, bracht ik ons veilig op locatie. Het enige wat nog restte, was hier en daar wat papierwerk, maar het is officieel hoor: Ik heb rijlessen!

ps. Ik ben nog aan het twijfelen of ik een lijst ga plaatsen met data dat ik les heb, zodat jullie afspraken af kunnen zeggen e.d. zodat jullie die tijd binnen kunnen blijven en geen risico hoeven te lopen met deze maniak op de weg.

Swallow

Laced

Fresh new start equals fresh new pictures. Oftewel: outfitpost! Op de een of andere manier ben ik de laatste tijd een beetje klaar met korte taillerokjes (ik heb het idee dat ik er een beetje uitzie als een morph door de lange benen en kort bovenlichaam die de rokjes creeeren), maar voor dit schattige zwarte rokje waagde ik me er toch nog maar een keer aan. Oke, er zijn flatterendere (?) kledingstukken, maar dit kanten stuk die in de uitverkoop bij de Only slechts elf euro kostte, kon ik echt niet laten liggen. Ik heb trouwens een aantal dingen op m'n verlanglijstje staan voor m'n verjaardag:
1. Geld, geld en nog eens geld. Ik moet en zal m'n rijbewijs halen, maar voor niets komt de zon op natuurlijk.
2. Een witte kapstok voor op m'n kamer.
3. Een schoonmaakster, wederom voor m'n kamer.
4. Een nieuwe, bruingetinte, baggy tas.
5. Uggs. Deze krijg ik weliswaar sowieso al, maar ik moet al zolang erop wachten dat m'n verjaardag een gepast moment lijkt om ze ook daadwerkelijk te krijgen. En ik weet dat ik altijd al een afkeer heb gehad voor die schoenen (voor zover je ze schoenen kunt noemen), want, refererend aan m'n pleidoor over flatterende kledingstukken, ze maken je benen nóg dikker als je al enigszins stevig bent, óf ze maken je benen nóg dunner als je dunne benen hebt. Maar ze zijn zo heerlijk warm, dat ik toch maar overstag ben gegaan. En onder het mom van 'ik werk op de ijsbaan' vind ik dat ik er mee weg kom.
6. H&M cadeaubonnen. Niks aan toe te voegen.
7. Goede cijfers voor deze toetsweek. Staan overigens HOOG op mijn verlanglijstje.
8. Een nieuwe, grijze of beige beanie.

Vrij bescheiden lijst, al zeg ik het zelf. Kan me verjaardagen herinneren waarop ik verlanglijstjes van minimaal drie A4-tjes had ingeleverd bij familieleden, vrienden en kennissen. Relatief weinig dit keer dus, weer een teken van volwassenheid?

Inspiration

source:
Jak & Jil, Fashiontoast, Satorialist, Cherryblossomgirl

So what are you up to?

Lang geleden dat ik voor het laatst wat continuiteit vertoonde in m'n postgedrag. Zijn verschillende verklaringen voor, zijn niet nodig om aan te kaarten want dan blijf ik me elke keer verontschuldigen. Liever focus ik me op wat komen gaat. Zoals jullie in m'n vorige post kunnen lezen, voorspel ik een glorieus jaar voor mij. Een van de dingen die op de planning staat (hoewel... Planning... Deze dingen gebeuren gewoon) is m'n 18e verjaardag. Er zijn welgeteld nog vijf dagen over van mijn jeugd en daarna begint het volwassen leven. En daar waar mijn moeder zo angstvallig mogelijk haar verjaardag stilzwijgend voorbij laat gaan, tel ik meestal al maanden van tevoren af tot het eindelijk de veertiende van januari is. En ik weet niet of het te maken heeft met het feit dat ik ouder, en dus wijzer word, maar ik ben nu niet zo heel zenuwachtig als normaal. En dat terwijl ik de dag na m'n verjaardag m'n eerste rijles heb. Reden genoeg om te zenuwen, maar dat valt relatief mee.

Daarnaast komt de een na laatste toetsweek uit mijn middelbare schoolloopbaan steeds dichter bij, zodra die achter de rug is, komt de laatste toetsweek in het zicht en daarna duurt het niet zo gek lang meer tot de examens. Of ik daar bang voor ben? Jazeker. Ik schijt hem zeven kleuren als ik er alleen al aan denk. Al die jaren die je op school hebt gezeten hadden als doel je te bevorderen naar dit moment: De examens. Hierna is het af, kies je wat je gaat studeren en begint het echte leven. En aangezien ik kamp met lichte faalangstaanvallen, zie ik de examenperiode somber in. Bemoedigende woorden helpen vooralsnog niet, maar we zullen zien wat de tijd me brengt.

Na de examens komt m'n tussenjaar in Engeland wel behoorlijk dichtbij ineens. Het lijkt nu nog zo ver weg, maar voor ik het weet ben ik op vreemde bodem voor een jaar. Of nouja, een jaar. Als au pair in Engeland schijn je er maximaal 8 maanden te zitten, maar ik hoop nog steeds op een maand of 2/3 extra. Ik moet wel toegeven dat ik er dubbele gevoelens over heb. Natuurlijk voert mn enthousiaste gevoel de boventoon, want dit is de kans van m'n leven en ik wil niets liever dan met kinderen werken (en dan nog niet te spreken over de schat aan ervaring die ik hiermee zal vergaren), maar een jaar weg van huis is wel lang. Begrijp me niet verkeerd, ik twijfel er niet aan dat ik het naar m'n zin zal hebben, maar ik ben best wel een moederskindje en daddygirl, dus dat wordt nog afzien.

Dit zijn vooralsnog wel de hoogtepunten van mijn jaar, niet niks toch?

Ohja! Mijn blognaam is veranderd naar Vintage Sundae, Sounds of Symmetry is niet meer. Zegt het voort!