Heavy

Het is heerlijk rustig de afgelopen dagen op m'n blog. Ik kreeg zelfs al een aantal reacties van mensen (in real life, want via m'n blog schijnen jullie niet echt te willen reageren... No hard feelings though) dat er al een tijdje niets meer was gepost. Hier zijn twee redenen voor:
1. Ik zit middenin m'n toetsweek en ik zit iedere dag minimaal 5 uur in de bibliotheek om te leren. Als ik dan thuis kom, is het al donker en kan ik dus geen foto's meer maken;
2. M'n stijlgevoel laat me behoorlijk in de steek in de toetsweek. Ik ben zelfs een dag in een XXL hooded sweater die eigenlijk voor de voetbal bedoeld is naar school gegaan.

Maar gelukkig was daar ineens de Vero Moda. In een van onze zeldzame vrije momenten, gingen vriendin E. en ik voor een korte break even de stad in. In de etalage van de Vero Moda zag ik al verschillende percentages korting op schreeuwende gele briefjes hangen, en ik kon het echt niet laten om even naar binnen te sneaker. En ja hoor, al of the sudden was daar het perfecte jasje waar ik al zo lang naar op zoek ben. En nog afgeprijsd ook. Op een grote, gele sticker stond dat 'ie nog maar 20 euro was. Aangezien ik geen geld bij me had (handig zo'n XXL trui, maar er zitten geen zakken in), heb ik de verkoopster met m'n allerzoetste stem gevraagd of ze hem achter wilde leggen zodat ik hem de dag erna op kon halen. Na smeekbedes op m'n knieen werd 'ie in bewaring genomen, mits ik hem voor een bepaalde tijd op kwam halen. En exact 22 uur en 41 minuten later had ik hem in mijn bezit: The Perfect Jacket.

Gecombineerd met m'n nieuwe donkerblauwe jeanslegging, een basic black top, brokante heels en een subtiele ketting ben ik klaar om weer de hele dag de boeken te trotseren. Nog maar twee proefwerken en een engels mondeling en mijn leven kan weer verder gaan vanaf waar het vorige week is gestopt. Even volhouden dus!

Ik sluit af met een serieuze noot: Gisteravond stond weer een ouderwets avondje Eagles op het programma. Bij het stadion aangekomen zagen we allemaal ambulances staan. We mochten ook niet naar binnen, dus mensen begonnen zich af te vragen wat er aan de hand was. Toen we eindelijk binnen waren en ik naar m'n vak liep, zag ik al allemaal ambulancepersoneel voor mijn vak staan. Een aantal rijen voor me werd een man gereanimeerd, wat zeker een half uur duurde. Toen 'ie eindelijk met de amublance was meegenomen (onder luid "You'll never walk alone" van de supporters), kwam het nieuws naar buiten dat 'ie bij zou zijn gekomen op weg naar het ziekenhuis. Nou stond vanochtend op de website van de Eagles dat deze man het uiteindelijk toch niet heeft gered... Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden, vreselijk om zoiets mee te moeten maken.